Mahal kong kaibigan...(tagalog)

Kahit na gaano kita gustong makausap nang harapan, nang dahil sa mga pangyayari, napipilit tayong humanap ng ibang paraan para magtagpo at di mapabayaang kumupas ang ating pagkakaibigan.
Ilang linggo na ang lumipas mula nang umalis ka ngunit para sa akin isang siglo na ang nakaraan.
Dinaramdam kong malaman kung ilang hirap ang hinaharap mo ngayon sa bagong yugto ng iyong buhay, kaya nagpasya akong sumulat para sana matulungan kang lampasan ang lahat ng bagay na nagdudulot ng lungkot at takot, para malaman mong hindi ka nag-iisa.
Ang tanong mo sa huli nating pag-uusap, paano nagagawang malumbay ng isang taong napapaligiran ng ibang tao. Nasabi mong marami kang interesanteng taong nakilala ngunit hindi ka pa rin maka-konekta.
Maraming beses ko na iyang nakita. Kahit ako ay naranasan ko na iyan. Ang emosyonal na lumbay ay hindi laging nakatali sa pag-iisa sa lipunan. Maaaring lagi tayong may interaksyon kasama ng ibang tao nang hindi nakakalikha ng intimidad kaya nauuwi din lang tayo sa pagiging mag-isa.
Maaaring sumang-ayon ka pag sinabi kong mahirap maintindihan kung paanong nalulumbay pa rin minsan ang mga tao sa panahon ngayon ng  teknolohiya, madaliang komunikasyon, social networking at iba pa. Gayunpaman, parang mas nagkakalayo pa tayo, na talagang nakakalungkot.
Sa totoo lang, lahat ay nangangailangan ng kahit isang taong susuporta sa atin. Isang tao na alam nating may tunay na pagmamahal at pakialam sa atin. Kapag wala tayo ng taong ito, o kung hindi natin nararamdaman o pinapaniwalaang mayroon tayong taong katulad nito, masasaktan at malulumbay tayo uli.
Marahil ay masama ang pakiramdam mo ngayon ngunit maaaring mababaw na pakiramdam lang yan dulot ng bagong buhay na sinisimulan mo. O pwede rin naming seryosong bagay ito. Hayaan mong tanungin kita ng mga sumusunod:
Nagkaroon ka ba ng pisikal na pagbabago? Sa pagkain, sa pagtulog, sa pag-uugali o sa reaksyon?
Sa tingin mo ba ay nagiging mahiyain ka, tahimik o mag-isa?
Na-depress ka ba o laging natutulog?
Tinatanong kita ng mga ito dahil ang mga sagot dito ay makakapagsabi sa atin kung gaano kalalim ang kundisyon mo para makahanap tayo ng solusyon sa pinagdadaanan mo.
Mag-ingat ka ha? Sa pangangailangan mong tanggalin ang ganyang tipo ng damdamin mula sa buhay mo, posible kang dumepende sa pamamagitan ng pakikisalamuha sa mga taong nagpapakita sa iyo ng munting pagtanggap at pakikisama, na kung hindi ka maingat ay maaaring maging sentro ng buhay mo. Nais kong malaman mo na walang kahit ano o kahit sino ang makakaalis ng damdaming iyan nang tuluyan nang hindi nagdudulot ng mas malaking sakit o pagkasira. Halimbawa, kung nagsimula kang mag-inom, manigarilyo, magdroga, o makipagtalik sa kahit sino, mas magiging masahol ang kalalabasan nito kaysa sa dahilan.
Kaya ano ang ginagawa ko?, marahil tinatanong mo ngayon. Susulatan kita tungkol dyan sa susunod. Sa ngayon pag-isipan mo muna ang sinulat ko, at kumapit ka lang. Andito lang ako!
Ingat ka palagi!   Ang kaibigan mo mula sa kabilang panig ng mundo,
Diana!

__________________

Mahal Kong Kaibigan

Kumusta ka na?

Napansin kong mas mabuti ka na ngayon kahit sinusubok mo pa ring alamin kung paano haharapin ang mga bagay-bagay. Siyanga pala, napag-isipan mo ba yung mga sinabi ko sayo noong huling sumulat ako? Nagpahiwatig ka kasing nahulog ka sa isa sa mga "pamalit" para matanggal ang kalungkutan, at wala kang dapat ikahiya, pero subukin nating makahanap ng isang permanenteng solusyon, sang-ayon ka ba?

May isang malinaw na problema sa pagharap sa kalungkutan sa pamamagitan ng mga paraang iyon: hindi sila nagtatagal; kung napansin mo, pagkatapos na pagkatapos ng "paunang pakiramdam", nag-iiwan ang mga ito ng mas malalim na butas sa iyong kaluluwa. Ito ang dahilan kung bakit gusto mong gawin iyon nang paulit-ulit. Sa ganoong paraan tayo bumabagsak sa mga addiction o pagkagumon - pinag-uusapan natin, di ba, ang mga bagay na maaari mong pagdependehan? Isa ito sa mga bagay na pwedeng "mamuno sa iyo", dahil lang ayaw mong maramdamang ika'y nag-iisa.

Hindi ko na aaksayahin pa ang oras mo sa paglalarawan ng isang bagay na alam mo na; sa halip ay ibabahagi ko sa iyo kung ano ang nakatulong sa akin. Alam mo naman na ako rin ay malayo sa aking tahanan.

Ang unang bagay na imumungkahi ko sa iyo ay ang pagkakaroon ng plano para sa iyong buhay. Pero sandali lang, hindi ito ganoon kasimple tulad ng iniisip mo. Kailangan mong maging tapat sa iyong sarili at magplano nang seryoso. Ang buhay ay hindi tumitigil sa pagtatapos mo sa kolehiyo, at hindi mo kailangang maging isang nkayayamot na mayor de edad na pumapasok sa trabaho at umuuwi sa bahay araw-araw at paulit-ulit lang. Magpasya kang matuto ng mga bagong bagay; mag-ipon ka para makapaglakbay sa ibang lugar; humanap ka ng mga bagay na maaari mong abangan. Maniwala ka sa akin, makatutulong iyon nang malaki.

Isa pang bagay na maaari mong gawin ay sumali sa isang club o sports team, o pumasok sa klase ng kahit anong paksa. Ang layon nito ay upang makakilala ka ng mga ibang tao at simulang gumawa ng iba't-ibang aktibidad kasama nila. Mahalaga ring ugaliin na puno ang iyong iskedyul; huwag mong hayaang magkaroon ng puwang para sa katamaran dahil kapag wala kang ginagawa, iisipin mo nang iisipin at kukumplikahin ang mga simpleng bagay sa iyong buhay.

At ang huli, mahal kong kaibigan, pagtuunan mo ng pansin ang iyong buhay-espiritual; alam mong hindi ako tagahanga ng relihiyon, pero naniniwala akong kapag lagi kang nakikipag-usap sa Panginoon sa napaka-personal na antas, ang lahat ay magbabago at mapapabuti.

Ano kaya kung gumawa ka ng mga pagbabago, subukan mong gawin ang mga mungkahi ko sa iyo at mag-usap tayo sa susunod tungkol sa mga resulta? Nais kong malaman kung nakatulong ba ang mga ito sa iyo, dahil ang gusto ko lang naman ay ang magkaroon ka ng magandang buhay.

At huwag kang mag-alala, hindi ko nalimutan ang mga tanong mo tungkol sa emosyonal na pagdedepende. Susulat ako sa iyo tungkol sa mga iyon sa susunod kong liham.

Kumapit ka lang, kaibigan. Naririto lang ako para sa iyo.

Nagmamahal,

Diana

Ang iyong kaibigan sa bandang ito ng mundo.


__________

Mahal kong kaibigan,

Kumusta na? Nabasa ko ang iyong liham at ako’y lubos na nasisiyahan na ginagawa mo ng mahusay ang aking mga payo!  

Pinaalala mo sakin ang aking pangako na kausapin ka tungkol sa kapit na emosyonal; paumanhin at natagalan ako para makahabol pero sana itong sulat ko ay makatulong  pa rin.

Sa tingin ko ay sasang-ayon ka na lahat tayo ay kailangan ng isang taong magpapakita ng pagmamahal at interes sa atin, di ba? Ang katotohanang may nagmamahal sa’yo ay isa sa mga pinakabigating karanasan dahil nararamdaman mo na ikaw ay espesyal at may silbi sa buhay na ito. Sa kasamaang-palad, kung minsan ay pakiramdam natin, walang kusang nagmamahal  sa atin, kahit paano sa labas ng ating pamilya.  Tayo’y walang matalik na kaibigan o kahit malalapit na kaibigan man lang. Ito ay madalas mangyari kung ikaw ay nasa ibang bansa o bagong kasal o  kahit na mayroon ka nang pamilyang kumukuha ng oras mo, ngunit kung pakiramdam natin ay wala ang mga taong nagmamahal sa atin, tayo ay malulungkot at mag-iisip ng masama tungkol sa sarili natin.

Ito ang katotohanan, kung may isang taong darating at kusa niyang i-aalay ang matagal na nating inaasam, hindi tayo mag-aatubiling tanggapin siya. Wala na tayong pakiaalam kung sino siya o kung ano ba talaga ang klase ng pagmamamahal na inaalay niya. Tayo ay parang mga uhaw na nilalang sa disyerto. At ito kaibigan ko, ang umpisa ng kapit  na emosyonal.

Hindi importante kung gaano kaganda ang isang relasyon sa umpisa, ito ay pwede pa ring makasama sa atin sa huli kung hindi tayo maging maingat sa pag-alaga nito.

Marahil ay nagtatanong ka kung paano makikilala ang isang emosyonal na pagkapit. Ito ay nangyayari kung iniisip natin na ang presensya ng isang tao ay sapilitan para ligtaas at kuntento tayo.

Ngayon pag-usapan pa natin ito ng malaliman at subukan nating isipin ang mga taong nagbigay sa atin ng ganoong pakiramdam. Huwag nating isama ang ating mga magulang dahil natural lamang na kailanganin natin sila sa ating buhay. Kahit na sobra pa ang ating kapit sa kanila, hindi ito kaso, okey?

Isipin natin ang mga taong nakapaligid sa’yo at tignan natin kung ang iyong relasyon sa kanila ay akma sa kung anong nakalarawan sa ibaba:

·   Selos. Ang ibig kong sabihin ay ang pakiramdam na gusto nating angkining mag-isa ang isang tao at nagdaramdam tayo kung ang taong ito ay may kasamang iba.

·    Gusto nating gugulin ang mahabang oras makasama lamang ang taong ito. Kung hindi man mangyari ay masama ang ating  nararamdaman.

·    Kung lalayo siya, tayo ay magagalit o madedepress o kaya naman ay kung busy siya at hindi natin siya makasama sa haba ng oras na gustuhin natin.

·         Kung iniisip natin na hindi na natin kailangan pa ng ibang kaibigan at hindi man lang tayo lumalapit sa iba.

·         Gustong maranasang maikama ang taong ito na nagdudulot ng mga pantasya.

·         Binibigyang pansin natin masyado ang kanyang hitsura, ugali, interes at iba pa.

·     Binibigay natin ang ating katawan bilang pagpakita ng ating pag-ibig kahit na ito’y lagpas na sa kung anong dapat.

·         Hindi natin makita ang kanilang pagkakamali kahit na nakikita na ng iba.

Kung ikaw, aking kaibigan ay may relasyon na ganito sa isang tao, ibig sabihin ikaw ay may kapit na emosyonal sa taong ito.Mahirap tanggapin na siguro ay hindi naman talaga natin mahal ng malalim at tapat ang isang tao kundi ito ay dulot lamang  ng ating takot na mawala siya sa ating buhay. Mahirap tanggapin na maaring pinayagan natin ang ating buong mundo na umikot lamang sa taong ito at ang ating buhay ay magiging kawalan kung hindi na natin siya nakikita. Ito ay isang mahabang liham pero pwede pa rin naman nating pag-usapan sa susunod kung ano ang solusyon ditto  diba? Ako ay natutuwang nakakausap ka. Masaya ako na ang ating pagkakaibigan ay malakas at tapat.

Ingat aking kaibigan;

-Diana